भूकम्पले दिएको उत्प्रेरणा

पेशाले नर्स बबिता सेढाई (२७) शनिबारको दिन साथीसँग घुम्दै धरहरा पुगेकी थिइन् । विगतमा धरहरा चढेको भए पनि एक पटक फेरि उँचाइबाट काठमाडौं नियाल्ने रहर लाग्यो । सिंढी उक्लिएर माथि पुगेका मात्र के थिए, बेस्सरी हल्लियो । “के भयो भन्ने सोच्न नपाउँदै धरहराले मलाई थिचिसकेको थियो” बबिता भन्छिन्, “होश खुल्दा पालमुनि उपचार भइरहेको पाएँ ।”

बबिता सेढाई ।

१२ वैशाख २०७२ को भूकम्पले धरहरा फेदैदेखि ढल्दा ५७ जनाको मृत्यु भयो, सामान्य घाइते मात्र भएको आफूलाई भाग्यमानी सम्झिन्छिन्, बबिता । दुई साताको उपचारपछि उनी तङ्ग्रिइन् । र लगत्तै महाराजगंज, काठमाडौंको इन्टरनेशनल फ्रेन्डसिप चिल्ड्रेन हस्पिटलमा काम गर्न थालिन् । भूकम्पका घाइते बालबालिकाको हेरचाहमा जुटिन् ।

भूकम्पले उनको जिन्दगीको गतिमा केही दबाब दिए पनि धक्का दिन सकेन । उनले नर्सिङमा स्नातक गर्न विदेश जाने योजना बनाएकी थिइन् । तर, भूकम्पपछि उक्त योजना रोकियो । देशभित्रै अध्ययन थाल्ने सोच बनाउँदा धेरैले ‘अहिले नै पढ्न सक्छ्यौ र ?’ भन्ने प्रश्न गरे ।

“तर, ममा आत्मविश्वास थियो, नपढी बसेर वर्ष ‘ग्याप’ गर्ने चाहना पटक्कै थिएन”, उनी भन्छिन् । सिफल, काठमाडौंको इनोभेटिभ कलेज अफ हेल्थ साइन्समा साइकियाट्रिक नर्सिङमा ‘ब्याचलर अफ साइन्स इन नर्सिङ’ भर्ना भइन् ।

हाल बसुन्धरा, काठमाडौंको ग्रीन सिटी अस्पतालमा रजिष्टर नर्सका रूपमा कार्यरत बबिता भूकम्पमा बाँचेकाहरूले खोलेको सर्भाइभर्स नेपालकी संचालक समिति सदस्य छिन् । संस्थाले विपत्‌काे बेला राहत तथा उद्धार कार्यका साथै प्रभावित क्षेत्रमा शिक्षा, स्वास्थ्यमा सहयोग जुटाउँदै आएको छ ।

धेरै मानिसको ज्यान लिएको विपत्‌मा आफूले दोस्रो जीवन पाएको महसूस गर्ने उनी त्यो घटनाले आफूलाई निडर बनाएको र केही गर्नुपर्छ भन्ने उत्प्रेरणा दिएको बताउँछिन् ।

विनाशकारी भूकम्पपछि पनि सरकारी र निजी क्षेत्रले फेरि त्यस्तै विपत् निम्तिए के गर्ने भन्ने पूर्वतयारी नगरेको देख्दा बबितालाई चिन्ता लाग्छ । “ठूला विपत्ति्‌का बेला धेरै मानिसलाई उपचार कसरी गर्ने भनेर सोचिएको छैन”, उनी भन्छिन् ।

११ असोज २०७४ मा विवाह गरेकी उनी श्रीमान् र चार महीने शिशुसँग सुखद जीवन अघि बढाइरहेकी छन् । बिरामीकै घेरामा जीवन बिताउने सोच राख्ने उनले मनोचिकित्सा विषयमा स्नातकोत्तर गर्ने योजना बनाएकी छन् ।

पढ्नुहाेस्: